Strafwerk

Wie heeft het niet gehad?...de braven onder ons misschien?...Mijn herinnering is, dat ik gedurende mijn ulo-periode, die ik overigens door mijn “geweldige”schoolresultaten vroegtijdig “mocht” beëindigen, drukker was met strafwerk- dan met huiswerk maken.

En zoals iedereen waarschijnlijk destijds vond…het was natuurlijk no.oooit terecht ;-) ..

Oordeel zelf over het volgende verhaal, een aardrijkskundeles bij Bertus van de Vegt

(toen mijnheer…maar in deze tijd gewoon Bertus toch?).

Bertus had de gewoonte, (onderwijs oude stijl) om onderdelen van het aardrijkskundeboek voor de klas te dicteren. Wij werden “gedwongen” met pen op papier de prachtige volzinnen van Bertus neer te schrijven. Het ging als volgt.

Bertus:  “ De overgang tussen eb en vloed heet doodtij”… (en wij allen pennen)

Bertus:  “ De overgang tussen eb en vloed heet doodtij”  (nog slechts enkelen aan het pennen)

Bertus:  “ De overgang tussen eb en vloed heet doodtij” (niemand meer aan het pennen)

Bertus:  “ De overgang tussen eb en vloed heet doodtij” (verveelde gezichten)

Ik stak mijn vinger op. En Bertus zei …”ja Herman”???? (ondanks het vele gespijbel kende hij mijn naam)..

Herman:  “Mijnheer, zou u het nog één keer kunnen herhalen?

Bertus begon opnieuw: “De overgang tussen…etc/…en de hele klas bulderde van het lachen!!!

Eindelijk kreeg Bertus door dat hij in het ootje genomen was…en hij schreeuwde, terwijl hij met zijn vuist op de lessenaar sloeg…”Julie kunnen wel denken dat ik gek ben..maar zo is het niet!!!!!!!

Ik meende, door het vele lawaai,  fluisterend de volgende woorden te kunnen uitspreken…  Oh neeee??...

Maar door de knallende vuist op tafel én het luide geschreeuw van Bertus..was het, op het moment dat ik “oh nee” fluisterde…muisstil geworden. Mijn woorden hoor ik nog galmen door de stille ruimte..maar wat vervelende was, Bertus hoorde ze ook…grrrrrrrrrrr

Ik kon oprotten zoals Bertus dat noemde en mij, na de les, onmiddellijk bij hem melden. “Strafwerk, vijf keer het hele hoofdstuk en morgen af”.. gromde hij.

Ik deed een verwoede poging om er onderuit te komen en zei: “Mijnheer van der Vegt,..dit heb ik nooit zo bedoeld, natuurlijk bent u niet gek, ga maar na, u bent, behalve leraar op deze ulo, ook nog eens bibliothecaris( of zoiets) bij de Universiteit Twente…dan kun je toch niet gek zijn”?  Bertus keek me wantrouwend aan maar voelde zich op de een of andere manier ook gevleid en zei na lang nagedacht te hebben…

”Oke zand erover…laat maar zitten..maar een volgende keer ben je echt aan de beurt” (echte mannentaal dus!!;-).. Maar… ik zou ik niet zijn… als ik mijn “slechte beurt”niet meteen probeerde om te buigen naar een goede beurt… en zei: “Ik heb het, ondanks dat ik dit niet zo bedoelde,  wel gezegd mijnheer van de Vegt…dus in die zin was het strafwerk wel verdiend”.. Van der Vegt keek mij opnieuw niet begrijpend aan en zei” Je hebt gelijk Herman doe het dan maar drie keer” 

Er was geen onderuitkomen meer aan, in totaal 80 bladzijdes..

Die week hebben ze mij niet meer op school gezien…